Należy dokonać rozróżnienia pomiędzy dwoma terminami, jakimi są odzież ochronna oraz odzież robocza. Często te dwa określenia są traktowane w sposób tożsamy, wymienny, a nie jest to w pełni zasadne.

Odzież ochronna, jak sama nazwa wskazuje, ma chronić pracownika przed określonymi czynnikami. Jej zadaniem jest zabezpieczenia przed niebezpieczeństwem ze strony elementów mechanicznych, chemicznych, biologicznych czy termicznych. Jej celem jest minimalizowanie możliwości powstania urazów ciała czy zagrożeń dla zdrowia pracownika w związku z wykonywaniem określonej pracy. Praca, w jakiej należy stosować odzież ochronną, jest związana z warunkami atmosferycznymi – takimi, jak na przykład: wilgoć, wysoka lub niska temperatura, albo też związana z obsługą sprzętów mechanicznych. Szczegółowe regulacje dotyczące między innymi parametrów odzieży ochronnej regulują przepisy BHP. Należy również zaznaczyć, że taka odzież powinna, poza spełnianiem swojej głównej roli – ochrony, zapewniać komfort w pracy. Zgodnie z przepisem 237⁶§ 1 kodeksu pracy – to na pracodawcy ciąży obowiązek dostarczenia pracownikowi tego typu odzieży, a i koszty z tym związane, również leżą po stronie zatrudniającego. Pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami.

Odzież robocza to ubranie, które służy zabezpieczeniu przed zniszczeniem lub zabrudzeniem odzieży pracownika. Odzież roboczą stosuje się jako zamiennik osobistej odzieży zatrudnionego. Obowiązek noszenia tej odzieży jest związany ze świadczeniem przez pracownika obowiązków polegających na realizowaniu pracy wymagającej sterylnych warunków, czy też wręcz przeciwnie, wiąże się z czynnościami wykonywanymi przy użyciu brudzących przedmiotów czy substancji np. smar, oleje. Wynika to z przepisów kodeksu pracy artykuł 237⁷§ 1 Pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach: jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu, ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.

Bazując na powyższym przepisie – to pracodawca jest zobowiązany do dostarczenia pracownikowi odzieży roboczej. Nawet po przekazaniu jej zatrudnionemu, stanowi ona własność firmy. Ustawodawca dopuszcza możliwość korzystania przez pracownika z własnej odzieży. W takiej sytuacji pracodawca zobligowany jest do wypłacenia zatrudnionemu ekwiwalentu w wysokości aktualnej ceny odzieży używanej do pracy. Pracownik może korzystać ze swojego ubrania, w zamian za wypłatę świadczenia, jeśli łącznie spełnią się dwa warunki, a mianowicie pracodawca wskaże – np. w regulaminie – z jakiej odzieży czy obuwia roboczego może korzystać pracownik w jego zakładzie oraz sam pracownik wyrazi na to zgodę. Na podstawie artkułu 237⁷§ 3 kodeku pracy powyższe odstępstwo nie dotyczy stanowisk, na których są wykonywane prace związane z bezpośrednią obsługą maszyn i innych urządzeń technicznych albo prace powodujące intensywne brudzenie lub skażenie odzieży i obuwia roboczego środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi albo materiałami biologicznie zakaźnymi.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, Dz.U.2020.1320 t.j.